Het werken met de adem is niets nieuws, de populariteit en bekendheid van ademwerk is dat wel. Steeds meer mensen ontdekken de adem als tool voor een meer ontspannen, gezonder en bewuster leven, voor heling en transformatie, voor persoonlijke ontwikkeling en spirituele groei. Hiermee groeit ook het aantal ademcoaches, breathwork facilitators, Wim Hof instructors etc, om hierbij de juiste begeleiding en inspiratie te bieden. Een mooie beweging.

Wat doen ‘professionele ademhalers’ zelf als het op ademhaling aankomt en hoe is de adem op hun pad gekomen? Ademrituelen vertelt je de verhalen achter de mensen. Lees hier het persoonlijke verhaal van ademcoach & yoga teacher Clint Thuijls.

“Ik wil dat de hele wereld weet dat zoiets simpels en puurs als de adem zoveel positiefs kan brengen.”

Clint Thuijls - ademcoach & yoga teacher

Clint Thuijls - ademcoach amsterdam — *Foto: Paul Tolenaar*

Constant doodmoe, verzuurde spieren, en bij de minste inspanning kortademig. Terwijl de artsen bleven zeggen: je bent kerngezond.

Clint Thuijls heeft lange tijd met klachten rondgelopen, totdat ze tegen het boek Verademing (van Koen de Jong en Bram Bakker) aanliep en de ademhalingsoefeningen die hierin beschreven stonden ging toepassen. Haar klachten verdwenen al heel snel als sneeuw voor de zon. Simpelweg door anders te ademen!

Daar wilde Clint meer van weten, en dus dompelde ze zich volledig onder in de wereld van de adem. Inmiddels is ze opgeleid tot ademcoach en begeleidt ze anderen naar een gezonder, fitter, vrijer en fijner leven. Hier lees je haar verhaal.

“De ademhalingsoefeningen werkten na een week al, en na drie weken was ik helemaal back on track.”

Clint, vertel, hoe verliep jouw reis richting ademwerk?

“Toen ik een aantal jaar geleden doodmoe was, verzuurde spieren had, en bij de minste inspanning kortademig was, dacht ik niet meteen aan mijn ademhaling. Terwijl ik toch al heel lang aan yoga doe en weet hoe belangrijk ademhaling is.

Ik kwam bij de cardioloog terecht en daarna bij de internist. Ik bleek kerngezond, maar zo voelde ik me niet. Ik zat behoorlijk in de put in die periode en maakte uit pure wanhoop en verveling een bucketlist. Op nummer een stond: een yogaopleiding doen. Nummer twee: mijn levenslustige zelf weer vinden. Nummer drie: mijn huis opruimen in de stijl van Marie Kondo. Ik had blijkbaar behoefte aan ballast lozen… (lacht).

Tijdens het opruimen vond ik achterin een kast het boek van Koen de Jong en Bram Bakker: Verademing. Dit boek gaf me te denken: zouden mijn klachten door mijn ademhaling kunnen komen? En warempel, dit bleek het geval. Ik deed hele eenvoudige, maar doeltreffende oefeningen uit het boek: de hele dag door mijn neus ademen, en mijn uitademing verlengen alsof ik door een rietje blies. Dit deed ik wandelend 6 tot 8 keer per dag, een half uur.

Ik ging op een streng zuurstofdieet, of beter gezegd, ik bouwde mijn koolzuurtolerantie op. Het werkte na een week al, en na drie weken was ik helemaal back on track. Mijn energie was terug, ik kon weer fluitend de trap op, er was niks meer aan de hand. De adem? Echt waar? Zou het zo simpel kunnen zijn? Ja dus, en na veel gezoek op internet stelde ik zelf de 'diagnose' CVS: chronisch hyperventilatie syndroom. Ik ademde veel te vaak en veel te veel. Dat je daar zoveel klachten van kan krijgen, dat moest iedereen weten!”

“Ik wist niet wat me overkwam toen ik mijn eerste ademsessie deed. Maar het was fantastisch. Zo oers.”

Wanneer kwam het besluit: ik word ademcoach?

“Ik ging in eerste instantie Wim Hof Methode (WHM) lessen volgen op de yogaschool, en mensen kwamen steeds vaker bij mij voor tips en adviezen over ademhaling. Ik wilde er alles over leren, en verslond alles wat ik erover kon vinden. Ik was inmiddels ook opgeleid tot yogadocent, ik had een studio, het was gaan stromen. De opleiding van Mr. Breath was zodoende een logische volgende stap.

Het mooie was: ik had voordat ik aan de opleiding begon nog geen idee wat 'verbonden ademen', was. Ik wist dan ook niet wat me overkwam toen ik mijn eerste ademsessie deed. Holy shit, waar heb ik me voor opgegeven? Maar het was fantastisch. Zo oers. En daar hou ik van. Het was per ongeluk helemaal in de roos. Vorig jaar heb ik al mijn andere werkzaamheden afgestoten en ben ik me helemaal gaan toeleggen op de adem. Ik wil dat de hele wereld weet dat zoiets simpels en puurs zoveel positiefs kan brengen.”

Je komt uit een hele andere wereld, hoe is die transitie gegaan?

“Klopt. Ik heb toneelschool gedaan, theater gemaakt, scenario's voor Sesamstraat en het Sinterklaasjournaal én twee boeken geschreven. Dat vond ik heel leuk, maar eigenlijk durfde ik nooit toe te geven dat het me veel stress gaf. Ik had altijd wel ergens pijn. Maar dat negeerde ik. Onder het mom ‘niet zeuren, het hoort erbij’. En bovendien: wat moest ik anders doen? Dit was mijn werk, dit kon ik goed en bovendien zou iedereen me een loser vinden als ik ermee zou stoppen. De stemmen in mijn hoofd waren altijd heel sterk.

Totdat mijn lichaam zich ermee ging bemoeien. Tot twee keer toe kreeg ik een burn-out. Ik veranderde mijn gedrag en kreeg inzicht in bepaalde patronen, dat was al een hele verbetering. Maar er was blijkbaar nóg een fysieke alarmbel nodig om mij uit mijn hoofd te halen en mijn hart te laten spreken. Die alarmbel kwam in de vorm van hyperventilatie.

Mijn ademhaling zei: stop, nu. Toen móest ik wel voelen en zeggen: ik kan dit niet, dit leuke interessante, stressvolle werk. Het maakt me ziek. Gelukkig had ik nog een andere passie: yoga. Maar ik dacht altijd (weer die gedachten!): yogadocent kan ik nooit worden, die mensen zijn zo speciaal. Ja dat is zo, net zo speciaal als iedereen (lacht).

Maar ik was zo op en leeg dat ik niet meer naar die gedachtes kon luisteren: ik ging de yogaopleiding doen. Daar viel alles op zijn plek: het voor een groep staan, bewegen, de mensen iets laten ervaren, een verhaal maken van elke yogales - het zijn eigenlijk gewoon kleine toneelstukjes. Waar ik in mijn vorige werk mijn gevoeligheid en sensitiviteit niet kon laten zien, kan ik dat nu wel. Het is juist een kracht. Want dit talent kan ik als ademcoach heel goed gebruiken.”

“Doordat ik dit werk ben gaan doen, heb ik geen klachten meer. Mijn chronische pijn in nek, schouders, arm, rug, buik en hoofd zijn weg.”

Clint Thuijls Ademcoach Yoga Amsterdam — *Foto: Paul Tolenaar*

Hoe zou je de impact omschrijven die bewust ademen op je heeft gehad?

“De adem heeft me keihard teruggeworpen op mezelf. Door me te laten voelen: kappen met die shit. Met die beperkende gedachten, met de schijn ophouden, met al die oordelen over mezelf, met overtuigingen nastreven, met het plaatje zijn dat ik niet ben.

De adem heeft me milder gemaakt, naar mezelf en naar anderen. Ik ben eindelijk gaan luisteren naar mezelf. Mijn intuïtie is - in alle bescheidenheid - heel goed ontwikkeld. Al was ik die een tijdje echt kwijt. Dat voelde zo angstig en los van de wereld, maar ik heb hem weer terug. En dat is dankzij de adem.

Ik luister altijd naar mijn adem, want die vertelt me dat ik rustiger aan moet doen. En als ik iets echt heel vervelend vind, dan krijg ik last van mij keel - ik heb een struma - en dan is het alsof ik stik. Dus die houdt me op de goede weg, heel handig! En, doordat ik dit werk ben gaan doen, heb ik geen klachten meer. Mijn chronische pijn in nek, schouders, arm, rug, buik en hoofd zijn weg. Dus ja, ik ben een believer. Een adembeliever. En ik vertel het graag aan iedereen.”

“Ik verheug me om naar bed te gaan, want dan kan ik weer de Epiphora Methode doen. Dat is nu mijn slaapmutsje geworden.”

Heb je een vast dagelijks ademritueel?

“Ik heb nooit gedacht dat ik ooit een ochtendritueel zou kunnen inpassen in mijn leven, zeker niet toen ik kleine kinderen had. Maar nu lukt het wel. Ik begin de dag met 15 minuten Epiphora Methode. Ik kan niet zonder, anders krijg ik weer klachten zoals auramigraine en haarwortelpijn. Dus dat helpt om die routine vast te houden.

Dan drink ik koffie in de zon voor het grote keukenraam. In de winter stap ik om de hoek van mijn huis in het koude water. Daarna ga ik naar mijn studio. Door de dag heen ben ik altijd met mijn adem bezig. Als ik fiets of wandel tel ik automatisch mijn ademhaling. Vier stappen in, vier stappen uit. Dan probeer ik mijn uitademing te verlengen, of ik pauzeer steeds. Het zijn gewoon ademspelletjes eigenlijk, dat vind ik leuk en fijn. Ik ben wel een beetje beroepsgedeformeerd geworden. Ik verheug me om naar bed te gaan, want dan kan ik weer de Epiphora Methode doen. Dat is nu mijn slaapmutsje geworden.”

“Ademwerk gaat over jou, en het gaat soms diep, dus het is een must om een ‘klik’ te voelen met jouw ademcoach.”

Welk advies kan je geven aan mensen voor wie ademwerk nieuw is?

“Als je al op dit onderwerp terecht bent gekomen, dan weet je een beetje waar je naar op zoek bent. Kijk op deze site van The Breathwork Movement bij de coaches welke persoon je aanspreekt, ga naar zijn of haar website of Instagram. Kijk of het jouw stijl is, of het is wat je zoekt, of er foto's van die persoon op staan, en als je twijfelt of vragen hebt: bel die persoon dan gewoon op!

Bellen is ondergewaardeerd tegenwoordig. Maar even praten werkt goed. Dat doen veel mensen bij mij, en dat vind ik zo goed. Ze twijfelen, bellen, en dan komen ze. Het was dus blijkbaar nodig om mijn stem te horen. De coach moet jou aanspreken en je een goed gevoel geven. Dat is heel belangrijk, zeker als je ademwerk gaat doen waarbij emoties los kunnen komen. Ademwerk gaat over jou, en het gaat soms diep, dus het is wel een must om een 'klik' te voelen. Anders wordt het een teleurstelling, en dat zou jammer zijn.”

Welk boeken hebben jou geïnspireerd op je pad?

“Alle boeken over adem zijn al genoemd. Ik heb zelf heel veel gehad aan Zuurstofwinst, en Verademing natuurlijk. Ik gooi De Keuze van Edith Eger er ook in. Het gruwelijkste verhaal over de oorlog dat ik ooit las, en tegelijkertijd het meest positieve. Na alles wat zij heeft doorstaan ziet ze nog steeds de goedheid in de mensen. Heel inspirerend. Je kunt je omgeving niet veranderen, maar wel hoe je ermee omgaat. Zij laat zien dat je in alles een keuze hebt en dat dat troostend en bevrijdend kan zijn.

En verder Traumasporen (The Body Keeps the Score) van Bessel van der Kolk. Een zeer herkenbaar boek voor heel veel mensen, over het feit dat we herinneringen en trauma 'opslaan' in ons lichaam. The body keeps the score. Naast traditionele behandelmethoden, onderzoekt Van der Kolk bijvoorbeeld hoe yoga, dans, theater en zang gebruikt kunnen worden tijdens therapie. Dat is wat hem betreft nodig om trauma effectief te lijf te gaan.”